Accessibility Tools

Ο γεωργικός τομέας αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις: αυξανόμενος πληθυσμός, αστικοποίηση και αύξηση του εισοδήματος των νοικοκυριών. Αυτοί οι παράγοντες θα αυξάνουν συνεχώς τη ζήτηση για τρόφιμα και θα ασκούν μεγάλη πίεση σε αυτόν τον τομέα. Αν και υπάρχει αρκετό φαγητό για όλους στον κόσμο, δεν έχουν όλοι την δυνατότητα να το αγοράσουν. Σύμφωνα με τα ΗΕ, η ακραία φτώχεια και η πείνα είναι κυρίως προβλήματα αγροτικών περιοχών όπου οι άνθρωποι εξαρτώνται άμεσα ή έμμεσα από τη γεωργία, την αλιεία ή τη δασοκομία ως πηγή εισοδήματος και τροφής.

Η εξάλειψη της ακραίας φτώχειας και της πείνας ήταν ο αναπτυξιακός στόχος της χιλιετίας (ΑΣΧ) από το 2000 έως το 2015 και υπήρξε μια θετική εξέλιξη. Ωστόσο, υπήρχε ανάγκη για την Ατζέντα του 2030 να επεκτείνει το πεδίο δράσης αυτού του στόχου και να εφαρμόσει μια πιο συστημική προσέγγιση.

Έτσι, το SDG 2 ενσωματώνει και συνδέει διαφορετικές διαστάσεις: τερματισμό της πείνας και βελτίωση της διατροφής, επίτευξη επισιτιστικής ασφάλειας και προώθηση βιώσιμης και ανθεκτικής στις κλιματικές αλλαγές γεωργίας. Πέρα από την ισχυρή σύνδεση με τη φτώχεια, το SDG 2 σχετίζεται επίσης με την υγεία, την κλιματική αλλαγή, την ισότητα των φύλων, την εργασία, την υποβάθμιση της γης, τη λειψυδρία, την παραγωγή βιοκαυσίμων και θέματα ανισότητας.

Οι επενδύσεις και η καινοτομία θα πρέπει να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο στην αύξηση της βιώσιμης γεωργικής παραγωγής, στη βελτίωση της παγκόσμιας αλυσίδας εφοδιασμού, στη μείωση της απώλειας και της σπατάλης τροφίμων και στη διασφάλιση μόνιμης πρόσβασης σε ασφαλή, θρεπτικά και επαρκή τρόφιμα για όλους τους ανθρώπους. Οι κυβερνήσεις διαδραματίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στη διασφάλιση της συνοχής της πολιτικής, ιδίως με την Κοινή Γεωργική Πολιτική, και με την ανάπτυξη πολιτικής για τη στήριξη της γεωργίας μικρής κλίμακας.

Η εκπαίδευση, ιδίως η επαγγελματική κατάρτιση, είναι θεμελιώδης για τη διαδικασία αύξησης της παραγωγικότητας της γεωργίας, την απόκτηση γνώσεων, δεξιοτήτων και ικανοτήτων, τη καινοτομία και τη έρευνα, την διευκόλυνση της πρόσβασης στη γη, πίστωση και ανάπτυξη επιχειρήσεων και τη βελτίωση των συνθηκών της γεωργικής και αγροτικής απασχόλησης.

Πεδία δράσης

  • Πράξη αλληλεγγύης

    Πράξη αλληλεγγύης

    Τις τελευταίες δεκαετίες, έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στη μείωση της πείνας και του υποσιτισμού. Ωστόσο, ο υποσιτισμός και η πείνα εξακολουθούν να είναι πραγματικότητα, ειδικά στις αγροτικές περιοχές και στις αναπτυσσόμενες χώρες. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι μόνο πρόβλημα στις αναπτυσσόμενες χώρες. Η επισιτιστική ανασφάλεια που σχετίζεται με ανισότητες σε χώρες με υψηλό εισόδημα αποτελεί σοβαρή πρόκληση. Για παράδειγμα, το 2013, το 7,2% του πληθυσμού στις ανεπτυγμένες χώρες χρησιμοποίησε τράπεζες τροφίμων (IDS, 2013). Οι δράσεις που υποστηρίζουν εκστρατείες για την εξάλειψη της πείνας, την παροχή επισιτιστικής βοήθειας μέσω τραπεζών τροφίμων και τη μείωση της σπατάλης τροφίμων είναι σημαντικές και πρέπει να συνδέονται με αποτελεσματικές κυβερνητικές κοινωνικές πολιτικές.
  • Βιώσιμη Παραγωγή

    Βιώσιμη Παραγωγή

    Η βιώσιμη διαχείριση της γης, των υγιών εδαφών, του νερού και των φυτογενετικών πόρων είναι ζωτικής σημασίας για τη διασφάλιση ενός αξιόπιστου και βιώσιμου συστήματος παραγωγής τροφίμων. Οι βιώσιμες γεωργικές πρακτικές πρέπει να προάγουν τη μακροπρόθεσμη γονιμότητα και παραγωγικότητα του εδάφους σε οικονομικά βιώσιμα επίπεδα. Καθώς τα γεωργικά συστήματα θα αντιμετωπίσουν την πρόκληση της κλιματικής αλλαγής, οι επενδύσεις στην καινοτομία, την έρευνα και την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών θα είναι απαραίτητη. Οι ιδιώτες θα μπορούσαν να προωθήσουν την βιώσιμη παραγωγή επενδύοντας σε εταιρείες που αναπτύσσουν νέες τεχνολογίες, αναζητούν προηγμένες αγροτικές μεθόδους και ερευνούν την κλιματική αλλαγή ή παράγουν τα τρόφιμά τους χρησιμοποιώντας βιώσιμες γεωργικές πρακτικές
  • Συνειδητή Κατανάλωση

    Συνειδητή Κατανάλωση

    Η συνειδητή κατανάλωση σχετίζεται με το ενδιαφέρον κάθε ατόμου να καταναλώνει τοπικά προϊόντα προκειμένου να συμβάλει στην τοπική οικονομία και να ενισχύσει τους μικρούς παραγωγούς, να μειώσει το οικολογικό αποτύπωμα, ενώ ταυτόχρονα καταναλώνει υγιεινά τρόφιμα. Όλα τα στάδια της αλυσίδας εφοδιασμού τροφίμων πρέπει να ληφθούν υπόψη (παραγωγή, επεξεργασία και συσκευασία, διανομή, κατανάλωση και διάθεση) για τη δημιουργία υγιεινών και βιώσιμων διατροφικών συνηθειών. Σε αυτό το πλαίσιο, τα άτομα μπορούν να συνεισφέρουν διατηρώντας μια συνειδητή διατροφή, αγοράζοντας εποχιακά τρόφιμα από τοπικούς αγρότες, μαθαίνοντας πώς να μαγειρεύουν υγιεινά σύμφωνα με τον τροχό της διατροφής και μειώνοντας την κατανάλωση κρέατος.
  • 1
  • 2
  • 3